Peryferie
Menu
  • English
  • Filmy
  • Planeta Ziemia
  • Natura Ludzka
  • Obyczaje
  • Kraje
    • Azerbejdżan
    • Birma
    • Chiny
    • Indie
    • Indonezja
    • Iran
    • Japonia
    • Kazachstan
    • Kirgistan
    • Malezja
    • Mongolia
    • Nepal
    • Pakistan
    • Rosja
    • Singapur
    • Korea Południowa
    • Sri Lanka
    • Tajwan
    • Tajlandia
    • Wietnam
    ROZDZIAŁ 17 – GANDŻA I SZEKI, AZERBEJDŻAN
    Jul 21, 2019
    ROZDZIAŁ 17 – GANDŻA I SZEKI, AZERBEJDŻAN
    ROZDZIAŁ 16 – YANAR DAG, AZERBEJDŻAN
    Jul 14, 2019
    ROZDZIAŁ 16 – YANAR DAG, AZERBEJDŻAN
    ROZDZIAŁ 15 – BAKU, AZERBEJDŻAN
    Jun 20, 2019
    ROZDZIAŁ 15 – BAKU, AZERBEJDŻAN
    Pagoda Szwedagon – czcigodny świadek buddyjskiego nowicjatu
    Aug 13, 2017
    Pagoda Szwedagon – czcigodny świadek buddyjskiego nowicjatu
    Jiankou, czyli Wielki Mur Chiński i jak z niego nie spaść
    Feb 12, 2017
    Jiankou, czyli Wielki Mur Chiński i jak z niego nie spaść
    Kawah Ijen – piękno z piekła rodem
    Feb 19, 2017
    Kawah Ijen – piękno z piekła rodem
    Prawdziwe oblicze Iranu
    Jan 20, 2020
    Prawdziwe oblicze Iranu
    ROZDZIAŁ 21 – JAZD, IRAN
    Sep 1, 2019
    ROZDZIAŁ 21 – JAZD, IRAN
    ROZDZIAŁ 21 – KASZAN, IRAN
    Aug 25, 2019
    ROZDZIAŁ 21 – KASZAN, IRAN
    ROZDZIAŁ 20 – SNOWBOARD W IRANIE
    Aug 18, 2019
    ROZDZIAŁ 20 – SNOWBOARD W IRANIE
    Legendy Nikko
    Apr 9, 2017
    Legendy Nikko
    ROZDZIAŁ 14 – JEDWABNY SZLAK, KAZACHSTAN część II
    Jun 1, 2019
    ROZDZIAŁ 14 – JEDWABNY SZLAK, KAZACHSTAN część II
    ROZDZIAŁ 13 – JEDWABNY SZLAK, KAZACHSTAN część I
    May 15, 2019
    ROZDZIAŁ 13 – JEDWABNY SZLAK, KAZACHSTAN część I
    Rozdział 11 – Ałmaty, Kazachstan
    Feb 2, 2019
    Rozdział 11 – Ałmaty, Kazachstan
    Rozdział 10 – Pawłodar, Kazachstan
    Jan 11, 2019
    Rozdział 10 – Pawłodar, Kazachstan
    ROZDZIAŁ 12 – BISZKEK, KIRGISTAN
    Apr 30, 2019
    ROZDZIAŁ 12 – BISZKEK, KIRGISTAN
    Dwie twarze Issyk-Kul
    Nov 1, 2018
    Dwie twarze Issyk-Kul
    Malakka – od myszo-jelenia do miasta Światowego Dziedzictwa UNESCO
    Jan 8, 2017
    Malakka – od myszo-jelenia do miasta Światowego Dziedzictwa UNESCO
    Rozdział 9 – Ulgii, Mongolia
    Dec 26, 2018
    Rozdział 9 – Ulgii, Mongolia
    Rozdział 8 – Kobdo, Mongolia
    Nov 30, 2018
    Rozdział 8 – Kobdo, Mongolia
    Na Granicy Światów
    Nov 28, 2018
    Na Granicy Światów
    Rozdział 7 – Bajanchongor, Mongolia
    Nov 25, 2018
    Rozdział 7 – Bajanchongor, Mongolia
    Życie w górach Nepalu – trekking przez Himalaje
    Mar 26, 2017
    Życie w górach Nepalu – trekking przez Himalaje
    Anioł stróż z kałasznikowem
    Sep 29, 2019
    Anioł stróż z kałasznikowem
    Duch Buriacji
    Oct 25, 2018
    Duch Buriacji
    Dwie Świątynie Posolska
    Sep 16, 2018
    Dwie Świątynie Posolska
    Rozdział 4 – Buriacja, Rosja
    Aug 21, 2018
    Rozdział 4 – Buriacja, Rosja
    Rozdział 3 – Krasnojarsk, Rosja
    Aug 6, 2018
    Rozdział 3 – Krasnojarsk, Rosja
    Thaipusam – sposób na znalezienie szczęścia
    Apr 19, 2018
    Thaipusam – sposób na znalezienie szczęścia
    Najstarszy zakład fryzjerski w Singapurze
    Apr 27, 2017
    Najstarszy zakład fryzjerski w Singapurze
    Thaipusam – kiedy ciało staje się ofiarą
    Mar 12, 2017
    Thaipusam – kiedy ciało staje się ofiarą
    Taniec Lwa – tanecznym krokiem w Księżycowy Nowy Rok
    Feb 7, 2017
    Taniec Lwa – tanecznym krokiem w Księżycowy Nowy Rok
    Buddyzm pod wiszącą skałą
    Dec 28, 2017
    Buddyzm pod wiszącą skałą
    Market rybny w Dżafna, Sri Lanka
    May 7, 2017
    Market rybny w Dżafna, Sri Lanka
    Tsunami
    Jan 30, 2018
    Tsunami
    Market Damnoen Saduak – zakupy na fali
    Oct 30, 2017
    Market Damnoen Saduak – zakupy na fali
    Maeklong – tajski market z adrenaliną w tle
    Sep 11, 2017
    Maeklong – tajski market z adrenaliną w tle
    Smakosza przewodnik po Wietnamie
    Mar 5, 2017
    Smakosza przewodnik po Wietnamie
    Barwne życie ulic Ho Chi Minh City
    Dec 1, 2016
    Barwne życie ulic Ho Chi Minh City
  • Nasza Podróż
  • O Nas
Peryferie
  • English
  • Filmy
  • Planeta Ziemia
  • Natura Ludzka
  • Obyczaje
  • Kraje
    • Azerbejdżan
    • Birma
    • Chiny
    • Indie
    • Indonezja
    • Iran
    • Japonia
    • Kazachstan
    • Kirgistan
    • Malezja
    • Mongolia
    • Nepal
    • Pakistan
    • Rosja
    • Singapur
    • Korea Południowa
    • Sri Lanka
    • Tajwan
    • Tajlandia
    • Wietnam
  • Nasza Podróż
  • O Nas
Planeta Ziemia, Singapur

The Pinnacle@Duxton – widok z lotu ptaka na Singapur

posted by Aleksandra Wisniewska
Nov 15, 2016 2842 0 0
Share

Lego-kontenery piętrzą się w miniaturze portu. Po pajęczynach mini-dróg śmigają mini-samochody. Czerwone dachy mini-shophouseów mienią się pomiędzy zielonymi koronami mini-drzew. Sokolim wzrokiem wypatrujemy znajome kąty.

Jest „Kiosk”. Nasza weekendowa oaza relaksu i dobrego piwa maleńkimi konturami odcina się od otaczających ją nici wąskich uliczek i parkingu wielkości paznokcia. Z perspektywy lotu ptaka, na 150 metrach, wygląda jeszcze bardziej uroczo niż zwykle.

Gdzie nie sięgnąć wzrokiem, mniej wyniosłe niż zazwyczaj kilkudziesięcio piętrowe wieżowce sąsiadują z placykami budowy, błyskającymi łysiną pustej, czerwono-gliniastej przestrzeni. Ludzie-mrówki spieszą na kolację w food courtach mrowisk. Linie niedzielnych deptaków pulsują kolorowymi plamami ulicznych przedstawień. Dźwięk – tylko ten pozostaje donośny.

Podziwiamy ognisto-czerwone pręgi zachodzącego słońca, przecinające ciemnoniebieski bezkres wieczornego nieba. W hipnotyzujących zawodach barw, konkurują z nimi czernie i srebrzyste szarości chmur nadciągającej z północy burzy. Bryza na dachu urbanistycznego świata robi się coraz bardziej rześka. Rozwichrzonymi włosami daje znać, że czas się ewakuować. Pięćdziesiąt pięter niżej dołączamy do ludzi-mrówek, szukających schronienia przed pierwszymi kroplami deszczu.

 

The Pinnacle@Duxton – niezwykły taras obserwacyjny

The Pinnacle@Duxton – gigantyczny kompleks rządowych bloków mieszkalnych (HDB), składający się z siedmiu ponad 150-metrowych wież, połączonych dwoma mostami o długości 500m każdy. Most na 26tym piętrze przeznaczony jest jedynie dla mieszkańców kompleksu, podczas gdy most na piętrze 50tym jest dostępny dla wszystkich. Rozciąga się z niego fenomenalny widok na Singapur i okolice (przy sprzyjającej pogodzie na Indonezję). Dodatkowo, most podzielony jest na sekcje tematyczne z ogrodem wypoczynkowym w każdej. I tak mamy na przykład: „plażę” z imitacją piaszczystego brzegu morskiego i leżakami, „skały” z mini-ścianką wspinaczkową, „romantyczny zakątek” z okoloną urokliwym zagajnikiem zaciszną altanką, itd. Imponujące pół kilometra długości konstrukcji czyni z niej najdłuższy na świecie „podniebny ogród” (sky garden).

Budynek mieści w sobie kolosalną liczbę 1848 mieszkań. Do użytku rezydentów dostępne są umieszczone w granicach kompleksu jadłodajnie (food court), przedszkole i obiekty rekreacyjno-sportowe jak boisko do koszykówki czy sekcje ze sprzętem do ćwiczeń fizycznych.

Osobliwa architektura budynku przyniosła mu wiele nagród w konkursach lokalnych i światowych. Do konkursu na projekt The Pinnacle@Duxton przystąpiło w 2001r. ponad 200 firm z 32 krajów. Jego zwycięzcą została lokalna firma ARC Studio Architecture + Urbanism. Proces budowy kolosa według planu ARC trwał 4 lata i zakończył się w 2009r.

The Pinnacle@Duxton jest ikoną nie tylko architektoniczną, ale i historyczną. Miejsce jego położenia jest, bowiem tym samym miejscem, w którym w 1963r. stanęły dwa pierwsze budynki HDB – wtedy tylko 10-piętrowe.

Sprawdź zanim wyjedziesz

  • PRZYDATNE
  • MIEJSCE
  • CZAS
  • CENA

PRZYDATNE

Najlepszym czasem na wizytę w podniebnym ogrodzie The Pinnacle jest „błękitna godzina” (od 18:30 do zapadnięcia zmroku). W czasie jej trwania można podziwiać fantastycznie barwną przemianę lazurowego nieba dziennego w ciemny granat wieczoru, a potem czerń nocy. Całość okraszona jest dodatkowo fenomenalną paletą kolorów zachodzącego słońca. Mimo sprzyjających okoliczności – fantastyczne widoki, urokliwe miejsca odpoczynku, zielone zakątki – nie można na most wnosić ani jedzenia, ani napoi. Regulacje wykluczają również palenie papierosów i wprowadzanie zwierząt.

Zdecydowanie unikać należy wizyt w czasie burz – jak spektakularne, tak niebezpieczne. Szczególnie na otwartej przestrzeni, 150 metrów nad ziemią.

MIEJSCE

1 Cantonment Rd, 080001 Singapur

Najbliższe stacje MRT (singapurskiego metra): Tanjong Pagar i Outram Park. Z obu trzeba się przejść około 10 minut, aby dotrzeć na miejsce przeznaczenia. Pod sam budynek natomiast dowiozą autobusy: 167, 196 i 75.

CZAS

Codziennie w godzinach 09:00 – 21:00.

Most może być zamknięty w czasie świąt i imprez okolicznościowych na nim organizowanych. Trzeba również mieć na uwadze dzienny limit zwiedzających – 200 osób. Niestety biletów/miejscówek nie można rezerwować z wyprzedzeniem.

CENA

5SGD/11.5PLN/4USD

Opłata za wstęp tylko przy użyciu karty EzLink, obsługującej całą komunikację miejską w Singapurze. Maszyna do płatności znajduje się na parterze bloku 1G.

Na sky garden można dostać się windą każdego bloku i każdy blok posiada bramkę wstępu. Odblokowuje się ją tą samą kartą EzLink, którą dokonywało się płatności. Pobyt na moście nie ma limitu czasowego, aczkolwiek trzeba pamiętać, że wejść należy w ciągu godziny od dokonania opłaty. Po tym czasie płatność przedawnia się.

architektura
Share

Previous

Deepavali - Festiwal Światła w Singapurze

Next

Barwne życie ulic Ho Chi Minh City

FACEBOOK PAGE

Facebook widget

INSTAGRAM

peryferiemag

Karetką Dookoła Świata
Around the World in the Ambulance
From Poland to Alaska
📍 Our newest post 👇

Fragment podcastu, na całość zapraszamy do Dzia Fragment podcastu, na całość zapraszamy do Działu Zagranicznego.
[English below] Stolica Estonii to Stare Miasto. B [English below]
Stolica Estonii to Stare Miasto. Brukowane kręte uliczki, które proszą, żeby się w nich zagubić. I szynk w ratuszu – III Draakon. Znów podróż w czasie i przestrzeni. Wchodzimy do ciemnego wnętrza. Pachnie kamieniem, wilgocią, gotowanym mięsiwem i piwem. Siadamy przy drewnianych ławach. Łokciami przyklejamy się do blatu z warstwą zaschniętego chmielowego napitku. Szynkarki odziane w średniowieczne stroje, nastroje i maniery.

- A co mi tu będzie wydziwiał! Jest zupa na golonce, golonka z ziemniakami i piwo. Nikt go tu na siłę nie trzyma. Chce czegoś innego, to niech sobie znajdzie! – podparta pod boki kobieta krzyczy po angielsku, wymachując wielką drewnianą warząchwią w stronę klienta. Klient, cały dżinsowy wprost z nowoczesności, posłusznie kładzie uszy po sobie. Prosi o zupę. Szynkarka nabiera hojną porcję z gigantycznego kotła zawieszonego nad paleniskiem i podaje wystraszonemu mężczyźnie.

- Na zdrowie niech mu będzie – rzuca z szerokim uśmiechem, odwraca się do dwóch pozostałych szynkarek i już po estońsku z chichotem obrabia biedaka.
(link do całego tekstu w bio)
-----------------
The capital of Estonia is all about the Old Town. Winding cobblestone streets that beg to get lost in them. And a tavern in the town hall - III Draakon. A journey through time and space. We enter the dark interior. It smells of stone, dampness, cooked meat and beer. We sit on wooden benches. Our elbows stick to the countertop covered with a layer of dried hop drink. Innkeepers are dressed in medieval costumes, moods and manners.

“And what are you fussing about?! We have pork knuckle soup, pork knuckles with potatoes and beer. That's it! If that's not good for 'the sire', go and find something else! No one is forcing you to stay!" the woman, with her arms akimbo, shouts in English, waving a large wooden spoon at the customer. The all-denim customer, straight out of modernity, shrinks and asks for the soup. The innkeeper scoops a generous portion from the giant cauldron suspended over the hearth and hands it to the frightened man.

“Enjoy”, she says with a broad smile, turns to the other two innkeepers, and giggles at the poor man.
(link to the whole txt in bio)
Five years ago, we left Singapore. We sold out al Five years ago, we left Singapore.

We sold out almost seven years of life there, and what was left fit in three bags per person.

A perfect lesson in minimalism before an even bigger one - squeezing life into a homebulance.

We managed.

Just like, we managed to leave stability, safety and comfort behind. Exchange them at a very low rate for the inconvenience, uncertainty, and often pure fear.

What for? To have an adventure? Enjoy the adrenaline rush?

That too.

But most of all, to find what is important in yourself and follow it to the end.

Even if the mind loses its mind, and common sense tears the hair out of its head.

They quickly came around.

Because it was worth it. Because it is worth it.

Our journey continues. It takes different directions, but it's getting us closer to Alaska every day. Even when we're staying in one place. Every day we walk the path we chose five years ago, and every day we appreciate it even more.

Even though sometimes we don't feel like it and think that maybe enough is enough. But then we look back. At all the road turns we overcome, all the ups and downs, all the tears of frustration and happiness. And all the people who have blessed our path with their existence.

Then we look ahead. At the road turns that wind before us, and everything that awaits there. Mystery? Sadness? Joy? Friendships?

And let Alaska be somewhere there, far away. Let it exist so that it can be reached.

But let the journey itself last as long as possible.

#aroundtheworldintheambulance
Z okazji Dnia Kota - wszystkie koty Baku 😍🐈🐈‍⬛
... W całej pracowitej przyrodzie tylko ludzie tr ... W całej pracowitej przyrodzie tylko ludzie trwali bez ruchu.

Wędkarz w łódce po drugiej stronie jeziora zmienił się w konar z ramionami i wędką zastygłymi nad wodą.

W swoim domu kaszubski gospodarz Franciszek, do którego należy ziemia nad jeziorem, jeszcze nie odstygł z bezruchu snu. Otoczony domkami na dzierżawę, pełnymi snem letników, przekręca swoje osiemdziesiąt dziewięć lat na drugi bok. Gospodarki już nie ma. Już nie musi wcześnie wstawać.

Ale, kiedy się zbudzi, też będzie zajęty.
Najpierw sprawdzi obejście i swoje rzeźby: chłopków, co grają na organach i zagryzają fajki pod wąsami z szyszek, dwa białe zające, fliger, czyli samolot i działo ze szpuli po kablach i rury kanalizacyjnej. I wiatraki. Ten, co pokazuje czy bardzo dziś wietrznie – bardzo prosty, ale skuteczny, te wysokie z wnętrzem smukłych wieżyczek zdobionych kinkietami w kwiaty i ten jeden, jedyny, co zamiast czterech boków ma sześć.

Potem gospodarz podleje kwiaty. Tak jak obiecał żonie, kiedy szła na operację. Teraz od tygodnia dochodzi do siebie u córki. Już, już powinna wracać.

Wreszcie po śniadaniu siądzie do organów schowanych w szałerku. Zagra „Kaszubskie Jeziora”, a głos akordów, wzmocniony starym, ale sprawnym głośnikiem, poniesie się po jeziorze wprost do letników, co rozłożyli się na brzegu w kamperach.

Po koncercie pan Franciszek pójdzie do nich i za postój weźmie tyle, co na flaszkę. Bo tyle, co na piwo, to trochę za mało. Potem rozsiądzie się w jednym z letniskowych krzeseł i będzie młodym opowiadał jak to na Kaszubach się żyło i żyje.

Opowie, jak to za ojców było, kiedy przed wojną Niemiec rządził wioskami, a podatki były wysokie. A potem, we wojnie, jak chodził po domach z listą i trzeba było zdać plony, trzodę, ale tylko tyle, ile gospodarz mógł. I za to miał jeszcze płacone! Tak było we wojnie.

I pozwolenia były na ubój świniaka. Ale jak kto oszukał, to od razu – szu! – brali do Sztutowa! Chłop już nie wracał. A jak wiedzieli, że oszust? Ha! Brali mięso do weterynarza i ten pieczątki stawiał. Na każdym kawałeczku. A jak pieczątki nie było, to znaczy, że ubił drugie zwierzę. Kiedyś jeden nawet za owcę poszedł...

[Cała historia pod linkiem w bio]
Wyszli z niewielkiego czerwonego samochodu. Leciwe Wyszli z niewielkiego czerwonego samochodu. Leciwego, ale zadbanego. Ubrani elegancko. Tak, jak wypada w niedzielę. Nawet jeśli się idzie do lasu. Na grzyby.

Lasom też należy się niedzielny szacunek.

Pani w ciemnorubinowej bluzce z elegancką torebką w dłoni. Pan w wyprasowanej koszuli w kratę, schludnie wpuszczonej w dżinsowe spodnie.

Poszli.

Między drzewami kilka razy mignęła przyprószona siwizną głowa pana i kasztanowe loki pani.

Zniknęli.

Wrócili po dobrej godzinie.

- I jak? Kurki są? – zapytał Andrzej, bo wie, że las z kurków słynie.

- Oj słabo! Słabo bardzo – odpowiedział smętnie szpakowaty pan i potrząsnął reklamówką. – Ja to ledwie dno siatki zakryłem. Nawet wstyd pokazywać. Żona trochę więcej, bo to trzeba dobre oczy mieć. A u mnie już i oczy nie te i kręgosłup siada.

I rzeczywiście, szpakowaty pan zgiął się wpół, przeczekując falę bólu w plecach.

Za chwilę wyprostował się i ciągnął leśną opowieść.

- No i jeszcze, proszę pana, wszystkie nasze miejsca – bo my stale w te same chodzimy, bo wiemy, że tam zawsze kurki są – to przygnietli drzewem.

- Ano tak! Strasznie tam powycinane wgłębi. A to tak legalnie? – dopytywał Andrzej.

- Gdzie tam, proszę pana! Nielegalnie ścinają. Tu dokoła, proszę pana, są domki letniskowe. I prawie wszystkie z kominkami. Bo to ładnie. A właściciele do tych kominków drzewo muszą mieć. Kupić, proszę pana, drogo, a do lasu blisko.

Opowieść zatrzymuje nowa fala bólu. Ale już nie fizycznego. Żałości raczej. Za ściętymi drzewami.

- Ale tu, proszę pana, to jeszcze nic. Ja mam szwagra pod Lubiatowem i tam to tną na potęgę! Dobre drzewa. Zdrowe. A zaraz obok rośnie las. Stary. Chyba za trzysta lat będzie miał. I tam ziemia już tak próchnem nabrzmiała, że te drzewa same się przewracają. I nikt ich nie bierze. Tylko nowe tną. Zdrowe. I dlaczego tak?

Znów grymas bólu...
 [c.d. w komentarzach]
Follow on Instagram

Search

LEARN MORE

architecture architektura dom historia history home kuchnia kultura natura nature obyczaje religia

You Might Also Like

Nepal, Planeta Ziemia
Mar 26, 2017

Życie w górach Nepalu – trekking przez Himalaje

Pochmurny lutowy poranek. Gromada dzieci biegnie do zaparkowanego przy poboczu piaszczystej drogi autobusu...

Read More
0 0
Planeta Ziemia, Tajlandia
Oct 30, 2017

Market Damnoen Saduak – zakupy na fali

Schowany pod plecionym, wiklinowym kapeluszem mężczyzna, długą warząchwią zamaszyście miesza zawartość aluminiowego...

Read More
0 2

Leave A Comment Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *


INSTAGRAM

peryferiemag

Karetką Dookoła Świata
Around the World in the Ambulance
From Poland to Alaska
📍 Our newest post 👇

[🇬🇧ENGLISH IN COMMENTS] Obecnie najczęsts [🇬🇧ENGLISH IN COMMENTS] 
Obecnie najczęstszym pytaniem z jakim się spotykamy jest: „Czy pandemia pokrzyżowała nam plany?”. 

Jasne! 

Według nich, już od ponad sześciu miesięcy mieliśmy przemierzać Afrykę. Prawdopodobnie przejechalibyśmy już zachodnią część, przecięli kontynent i zmierzali wschodnim wybrzeżem w stronę Republiki Południowej Afryki. Stąd mieliśmy promem wysłać „Rafałka” do Argentyny i w 2021 roku zacząć kolejny etap podróży. Tak, żeby wciągu zaplanowanych czterech lat dotrzeć do naszego celu – Alaski.

W zamian za to, już od niemal roku jesteśmy w Portugalii. 

Przez ten czas zdążyliśmy się w tym kraju zakochać bez pamięci – w kuchni, której smaki zmieniają się kalejdoskopowo w zależności od regionu, podobnie jak zmienia się krajobraz i aura. W kulturze i tradycjach, które są barwne, głośne i radosne, tak, jak ludzie Portugalii. Ludzie, którzy przyjmują nas niemal jak rodzinę wszędzie tam, gdzie się pojawiamy.

Tak, pandemia pokrzyżowała nam plany. Na szczęście.

Zatrzymała nas w miejscu na tyle długo, żebyśmy mogli sobie uświadomić, że nasza podróż przestała być podróżą. Stała się życiem. 

Uświadomiliśmy sobie, że cztery lata przerodzą się w cztery następne i następne i następne… Przestaliśmy się stresować niedotrzymanymi terminami przekraczania granic, nieodhaczonymi punktami na liście rzeczy do zobaczenia. Czas, z głównej przeszkody, niedogodności w naszej podróży, przerodził się w największego sprzymierzeńca.

Uziemiając nas, pandemia dała nam możliwość prze-ewaluowania naszych priorytetów. 

Cel jednak wciąż pozostaje bez zmian – Alaska. Wolniej, bardziej świadomie, ale do przodu. 

Zanim jednak ponownie pojawi się możliwość ponownego bezpiecznego przekraczania granic, zabierzemy Was w podróż po wspomnieniach z dwóch minionych lat w trasie… oraz po przepięknej Portugalii.

#portugalia #portugal #regua #altodouro
- Dzień dobry! Co tam? Zima idzie? Krzyknął An - Dzień dobry! Co tam? Zima idzie?

Krzyknął Andrzej. Bo on już tak ma, że jak widzi istotę ludzką, to zagaduje. Ja gadam do zwierząt. Ludzie są jego.
Teraz też krzyknął to swoje „dzień dobry”. Do człowieka oprócz nas jednego jedynego w okolicy. Bo tu, na szczycie grzbietu gdzieś pośrodku Beskidu Żywieckiego pod koniec października prawie nikogo.

To też zaczepiony mężczyzna się zdziwił. Nie dość, że jesteśmy, to jeszcze zagadujemy.

- Dzień dobry. Ano idzie – odpowiedział trochę podejrzliwie. Jakby sprawdzał, czy to na pewno do niego.

- No, my też się szykujemy. Gospodarz lada dzień ma nam drewno na opał dowieźć – ciągnął Andrzej, nawiązując do cylindrów jasnych świeżo porżniętych pniaków, co otaczały mężczyznę jak żółte kurczęta karmiącą je gospodynię. - Bo my tu zaraz obok chatkę wynajmujemy, wie pan.

I nagle, jakby w mężczyźnie coś pękło. Pękła tama podejrzliwości i popłynęła powódź mowy. Kilka słów rzuconych, ot tak, z grzeczności wywołało lawinę relacji, wspomnień, utyskiwań i pochwał. Tego wszystkiego, co to w człowieku siedzi cichutko jak zwierzątka jakieś, gotowe wyskoczyć, kiedy tylko nadarzy się sposobność.

- Ano, panie! Trzeba się szykować już teraz, bo pogoda jeszcze dobra, ale zaraz śnieg sypnie i koniec! A zima to zawsze czai się, czai i znienacka przychodzi. Raz jest pięknie, słonecznie jak dziś, a jutro już świata spod śniegu może nie być widać. Ja, panie, wiem, bo to tu już siedemdziesiąt lat żyję.

Siedemdziesiąt lat! Jezu drogi zmiłuj się! Chłop wysoki, szczupły. Prosty jak struna. Co prawda poczochrane wiatrem i pracą włosy bardziej siwe niż czarne, ale twarz zmarszczkami usiana tylko okazjonalnie. I to tylko takimi, co robią się od śmiechu – w kącikach ust i oczu. Ramiona i ręce mocne i pewne. Machają siekierą bez wysiłku jak skrzypek smyczkiem. A węzły mięśni na przedramionach tańczą w takt wybijanego przezeń rytmu i rzucają ciężkie drewniane kloce na zieloną przyczepkę małego traktora.

Siedemdziesiąt lat! Aż się chce za siekierę i piły łańcuchowe łapać, kloce przerzucać i pracować na taką siedemdziesięcioletnią formę.

- A może panu pomóc?

... Ciąg dalszy pod linkiem w bio :) 

#vanlife #kamper #góry #beskidżywiecki #drwal #podróże
[🇬🇧 ENGLISH IN COMMENTS] - Ależ on piękni [🇬🇧 ENGLISH IN COMMENTS]

- Ależ on pięknie wygląda! 

Pierwszy raz na Monastyr Sumela spojrzeliśmy z oddali mostu doń prowadzącego. Potężna budowla wtulała się w jeszcze potężniejszą górę. Bezpieczna w objęciach ostrych, skalistych stoków lewitowała nad falującym morzem zieleni. 

Według legendy, sama Matka Boska wskazała miejsce, na którym miała być wzniesiona budowla, gdzie spocznie jej ikona, wykonana przez Św. Łukasza. 

Boskie miejsce!

Im bardziej się zbliżaliśmy do monastyru, tym większy podziw w nas wzbudzał. Coraz dokładniej widzieliśmy koronki krużganków, którymi kiedyś spacerowali zakonnicy. Coraz wyraźniej wyobrażaliśmy sobie widoki, które musieli widzieć z okien swoich cel. Bezpiecznie zawieszeni w powietrzu na kamiennej chmurze monastyru.

Z aparatami w gotowości pędzimy do kasy, żeby jak najszybciej móc dokumentować piękno miejsca. Mimo ucha puszczamy uwagi kasjerki, że wejść można owszem, ale trwają teraz roboty renowacyjne. Kiwamy, głowami, że wiemy, że nieważne, że zapłacimy każdą cenę, żeby tylko zobaczyć na żywo obraz, który już wymalowaliśmy sobie w wyobraźni. 

Z palcami drżącymi gotowością naciskania migawki wpadamy na dziedziniec monastyru i …

...stajemy przed gigantycznym rusztowaniem, które zasłania absolutnie wszystko. Nie tylko sam budynek, ale i widok zeń się rozciągający.

Czasami warto wyciszyć nieco wyobraźnię, a wsłuchać się bardziej w słowa kasjerek.

#turkey #turcja #sümela #sümelamanastırı #sumelamonastery #yourshotphotographer
Five years ago, we left Singapore. We sold out al Five years ago, we left Singapore.

We sold out almost seven years of life there, and what was left fit in three bags per person.

A perfect lesson in minimalism before an even bigger one - squeezing life into a homebulance.

We managed.

Just like, we managed to leave stability, safety and comfort behind. Exchange them at a very low rate for the inconvenience, uncertainty, and often pure fear.

What for? To have an adventure? Enjoy the adrenaline rush?

That too.

But most of all, to find what is important in yourself and follow it to the end.

Even if the mind loses its mind, and common sense tears the hair out of its head.

They quickly came around.

Because it was worth it. Because it is worth it.

Our journey continues. It takes different directions, but it's getting us closer to Alaska every day. Even when we're staying in one place. Every day we walk the path we chose five years ago, and every day we appreciate it even more.

Even though sometimes we don't feel like it and think that maybe enough is enough. But then we look back. At all the road turns we overcome, all the ups and downs, all the tears of frustration and happiness. And all the people who have blessed our path with their existence.

Then we look ahead. At the road turns that wind before us, and everything that awaits there. Mystery? Sadness? Joy? Friendships?

And let Alaska be somewhere there, far away. Let it exist so that it can be reached.

But let the journey itself last as long as possible.

#aroundtheworldintheambulance
“What a gorgeous building!”, we exclaim in uni “What a gorgeous building!”, we exclaim in unison at sight of ancient mud and wood structure. Pale, sun-washed arches of balconies crown the first floor. The ground floor pleases an eye with intricate carvings around the doors and windows. Uneven boards, slanted angles, moss-covered roof – somehow all these imperfections come together in a perfect structure. “It is the 14th-century Amburiq Mosque”, explains our guide. “You see, it is not only one of the oldest mosques in Baltistan but also a symbol of unity. Up until the 16th century, Baltistan was mostly Buddhist. Even though, when in the 14th century Amir Kabir Syed Ali Hamdani – the Persian Sufi – showed up, all the people of the Shigar came together to help him build this mosque. It is a blend of cultures and architectures that you can clearly see in the Kashmiri, Tibetan and Persian patterns, symbols and motifs captured in the building. It is also a symbol and a statement that all the people, no matter the beliefs nor origins, can live together, peacefully side by side. It was created centuries ago, but I believe it is still possible.”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
#lppathfinders #polishtravelblogs #yourshotphotographer #lpfanphoto #travel #nationalgeographictraveler #instatravel #picoftheday #BBCTravel #natgeo #natgeopl #nationalgeographic #aroundtheworld #magazynpodroze #poznajswiat #kontynenty #magazynkontynenty #lpinstatakeover #prostozpodrozy #polacywpodrozy #culturetrip #pakistan #amburiqmosque #shigar #pakistan #aroundtheworldintheambulance
The town of Shigar looks almost deserted. Shops, b The town of Shigar looks almost deserted. Shops, bazaars and tea houses are closed. There is nearly no one in sight. Only here and there, we can see small groups of people gathered around someone’s house. They skin and portion freshly killed sheep in celebration of Eid al-Adha – the Festival of Sacrifice. We drive through an unusually quiet town watching as people get ready to share the meat with their families, neighbours and the poorest. 
Suddenly, an uproar slits through a silent stillness of Shigar. Hundreds of excited voices rise to the sky only to fall down onto empty streets of the town, echoing between stone houses. The upheaval repeats itself over and over again. It gets louder as we drive nearer to the dirt square surrounded by stone walls. Perched on their top, are men in all ages – from few-year old boys to silver-haired gentlemen leaning on the walking stick. All of them gaze hypnotized at the centre of the dirt square.
And there, there is a war. Men on horses charge towards each other shouting. Their mounts glisten from sweat. Clusters of sand shoot out from under their hooves, while the men sitting atop fight with wooden poles for a tiny ball. When one of them succeeds the crowd loses itself in deafening cheer for the winning polo player.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
#lppathfinders #polishtravelblogs #yourshotphotographer #lpfanphoto #travel #nationalgeographictraveler #instatravel #picoftheday #BBCTravel #natgeo #natgeopl #nationalgeographic #aroundtheworld #magazynpodroze #poznajswiat #kontynenty #magazynkontynenty #lpinstatakeover #prostozpodrozy #polacywpodrozy #culturetrip #shigarvalley #polo #pakistan #aroundtheworldintheambulance
Follow on Instagram
Copyrights © 2020 www.peryferie.com All rights reserved.
Back top