Peryferie
Menu
  • polski
  • Films
  • HOME
  • Planet Earth
  • Human Nature
  • Customs
  • Countries
    • Azerbaijan
    • Burma
    • China
    • India
    • Indonesia
    • Iran
    • Japan
    • Kazakhstan
    • Kyrgyzstan
    • Malaysia
    • Mongolia
    • Nepal
    • Pakistan
    • Russia
    • Singapore
    • South Korea
    • Sri Lanka
    • Taiwan
    • Thailand
    • Vietnam
    CHAPTER 17 – GANJA AND SHAKI, AZERBAIJAN
    Jul 21, 2019
    CHAPTER 17 – GANJA AND SHAKI, AZERBAIJAN
    CHAPTER 16 – YANAR DAG, AZERBAIJAN
    Jul 14, 2019
    CHAPTER 16 – YANAR DAG, AZERBAIJAN
    CHAPTER 15 – BAKU, AZERBAIJAN
    Jun 20, 2019
    CHAPTER 15 – BAKU, AZERBAIJAN
    The Shwedagon Pagoda – magnificent witness of the Buddhist novitiation
    Aug 13, 2017
    The Shwedagon Pagoda – magnificent witness of the Buddhist novitiation
    Jiankou – the Great Wall of China and how not to fall from it
    Feb 12, 2017
    Jiankou – the Great Wall of China and how not to fall from it
    Kawah Ijen – the infernal beauty
    Feb 19, 2017
    Kawah Ijen – the infernal beauty
    The true face of Iran
    Jan 20, 2020
    The true face of Iran
    CHAPTER 21 – YAZD, IRAN
    Sep 1, 2019
    CHAPTER 21 – YAZD, IRAN
    CHAPTER 21 – KASHAN, IRAN
    Aug 25, 2019
    CHAPTER 21 – KASHAN, IRAN
    CHAPTER 20 – SNOWBOARDING IN IRAN
    Aug 18, 2019
    CHAPTER 20 – SNOWBOARDING IN IRAN
    Legends of Nikko
    Apr 9, 2017
    Legends of Nikko
    CHAPTER 14 – THE SILK ROAD, KAZAKHSTAN part II
    Jun 1, 2019
    CHAPTER 14 – THE SILK ROAD, KAZAKHSTAN part II
    CHAPTER 13 – THE SILK ROAD, KAZAKHSTAN part I
    May 15, 2019
    CHAPTER 13 – THE SILK ROAD, KAZAKHSTAN part I
    Chapter 11 – Almaty, Kazakhstan
    Feb 2, 2019
    Chapter 11 – Almaty, Kazakhstan
    Chapter 10 – Pavlodar, Kazakhstan
    Jan 11, 2019
    Chapter 10 – Pavlodar, Kazakhstan
    CHAPTER 12 – BISHKEK, KYRGYZSTAN
    Apr 30, 2019
    CHAPTER 12 – BISHKEK, KYRGYZSTAN
    The two faces of Issyk-Kul
    Nov 1, 2018
    The two faces of Issyk-Kul
    Malacca – from a mouse deer to the UNESCO World Heritage Site
    Jan 8, 2017
    Malacca – from a mouse deer to the UNESCO World Heritage Site
    Chapter 9 – Ulgii, Mongolia
    Dec 26, 2018
    Chapter 9 – Ulgii, Mongolia
    Chapter 8 – Khovd, Mongolia
    Nov 30, 2018
    Chapter 8 – Khovd, Mongolia
    Between the Worlds
    Nov 28, 2018
    Between the Worlds
    Chapter 7 – Bayankhongor, Mongolia
    Nov 25, 2018
    Chapter 7 – Bayankhongor, Mongolia
    A mountain life of Nepal – trekking through the Himalayas
    Mar 26, 2017
    A mountain life of Nepal – trekking through the Himalayas
    Guardian angels with Kalashnikov
    Sep 29, 2019
    Guardian angels with Kalashnikov
    The Spirit of Buryatia
    Oct 25, 2018
    The Spirit of Buryatia
    The Two Temples of Posolskoye
    Sep 16, 2018
    The Two Temples of Posolskoye
    Chapter 4 – Buryatia, Russia
    Aug 21, 2018
    Chapter 4 – Buryatia, Russia
    Chapter 3 – Krasnoyarsk, Russia
    Aug 6, 2018
    Chapter 3 – Krasnoyarsk, Russia
    Thaipusam – the way of finding bliss
    Mar 29, 2018
    Thaipusam – the way of finding bliss
    The oldest barbershop in Singapore
    Apr 27, 2017
    The oldest barbershop in Singapore
    Thaipusam – when body becomes a sacrifice
    Mar 12, 2017
    Thaipusam – when body becomes a sacrifice
    The Lion Dance – dancing into the Lunar New Year
    Feb 7, 2017
    The Lion Dance – dancing into the Lunar New Year
    Buddhism at the hanging rock
    Dec 28, 2017
    Buddhism at the hanging rock
    Fish Market in Jaffna, Sri Lanka
    May 7, 2017
    Fish Market in Jaffna, Sri Lanka
    Tidal Waves
    Jan 30, 2018
    Tidal Waves
    Damnoen Saduak – Thai market that rocks
    Oct 30, 2017
    Damnoen Saduak – Thai market that rocks
    Maeklong – Thai market for adrenaline rush seekers
    Sep 11, 2017
    Maeklong – Thai market for adrenaline rush seekers
    Foodie guide to Vietnam
    Mar 5, 2017
    Foodie guide to Vietnam
    Ho Chi Minh’s vibrant streets
    Dec 1, 2016
    Ho Chi Minh’s vibrant streets
  • The Journey
  • About
Peryferie
  • polski
  • Films
  • HOME
  • Planet Earth
  • Human Nature
  • Customs
  • Countries
    • Azerbaijan
    • Burma
    • China
    • India
    • Indonesia
    • Iran
    • Japan
    • Kazakhstan
    • Kyrgyzstan
    • Malaysia
    • Mongolia
    • Nepal
    • Pakistan
    • Russia
    • Singapore
    • South Korea
    • Sri Lanka
    • Taiwan
    • Thailand
    • Vietnam
  • The Journey
  • About
Planet Earth, Thailand

Damnoen Saduak – Thai market that rocks

posted by Aleksandra Wisniewska
Oct 30, 2017 6541 0 0
Share

An older man, tucked under a reed hat, stirs with a long ladle content of an aluminium pot that steams
on a portable burner.

Instantly, aroma of a reach meat broth, cooked vegetables, herbs and spices fills the air. Carefully, nearly in slow motion, the chef gets up from a tiny wooden bench and goes to the back of his wobbly galley kingdom. After a while, in the same slo-mo manner, he comes back with a bowl full of rice noodles. The cook floods noodles with an aromatic broth and hands it over to stretched in his direction arms.

Suddenly, a hollow thump sounds out. Struck by an invisible force chef loses his balance and nearly
drops the delicious content of the bowl into waves washing his culinary kingdom. Several angry words
fly towards the woman, whose fruit-filled long and narrow wooden boat hits chef’s floating stall.

Both tourists and traders carefully watch the commotion on the canal of the Damnoen Saduak Floating
Market. Each of them is squeezed into a similar-looking wooden boat, which carries them through
endless waterways of the market. Stalls with almost everything you can think of – clothes, reed hats,
souvenirs, carpets and woven bed covers – coat the canal banks. As if the abundance of goods on the
waterside was not enough, also the channels are busy with floating stalls full of fruits, flowers and
drinks. And rice noodles flooded with aromatic broth.

Damnoen Saduak – market that rocks

Floating market Damnoen Saduak is located about 100km southwest of Bangkok. Its origins date back to
the second half of the nineteenth century when King Rama IV ordered the digging of a canal linking the
Mae Klong and Tha Chin rivers. Residents began to use the channel as a means of water transport and
transportation of goods. Another 200 water threads were created on their initiative, which facilitated
access to further settlements. Trade on the water bloomed until the second half of the 20th century
when roads infrastructure began to supersede the canal network. Water markets started to disappear
one after another. A few years later, however, the Thai government considered the potential of floating
markets as tourist attractions. Damnoen Saduak is a typical example of this. Everything here is done for
tourists. Mini-cruises in long wooden boats through canals (khlongs) covered with souvenir and clothes
stands together with floating fruit stalls, and even mini-restaurants are an effective recipe for tourist
success.

Know before you go

  • TIPS
  • LOCATION
  • TIME
  • PRICE

TIPS

The place is worth visiting to experience the wet shopping spree. Mentally, however, be prepared for
crowds, both on land and in water. Along the embankment, squeezing through the masses of people is
not the most pleasant experience, but getting stuck in a traffic jam in the middle of one of the khlongs is
kind of exciting.

As in every typical tourist attraction, the prices of goods here are massively inflated – something that you
can get for just a few baht, here costs tens of dozens. Haggling is inevitable, even expected by the
vendors.

When the stomach starts to grumble, it is a must to try "boat noodles" – rice noodles, flooded with rich
beef or pork broth full of aromatic herbs and spices. Noodles can be bought at the water-front diners,
but it is advisable to order the dish in one of the booths straight from the boat.

Market rush hours start about 9:00, so it is worthwhile to appear at least one hour earlier.

Consider Dumnoen Saduak Floating Market visit a day trip. It is best to combine it with a visit to a nearby
Maeklong Railway Market.


LOCATION

Damnoen Saduak, Damnoen Saduak District, Ratchaburi 70130, Thailand

Buses departing from the Southern Bus Terminal in Bangkok will take you to the vicinity of the market.
They start to run from 06:00 approximately every 30-40 minutes, and the whole journey will take about
2h.

Another option is a hired car trip – the whole journey will take about 1 – 1.5h depending on the traffic
around Bangkok.


TIME

Market opening hours:
Seven days a week from 8:00


PRICE

One way bus ticket price – about 50THB (Thai Baht) / 1.50USD.
An organised private car trip to both: Maeklong and Damnoen Saduak markets is about 2000THB /
60USD (including boat hire in Damnoen Saduak).


customs
Share

Previous

Maeklong – Thai market for adrenaline rush seekers

Next

Buddhism at the hanging rock

FACEBOOK PAGE

Facebook widget

INSTAGRAM

peryferiemag

Karetką Dookoła Świata
Around the World in the Ambulance
From Poland to Alaska
📍 Our newest post 👇

Fragment podcastu, na całość zapraszamy do Dzia Fragment podcastu, na całość zapraszamy do Działu Zagranicznego.
[English below] Stolica Estonii to Stare Miasto. B [English below]
Stolica Estonii to Stare Miasto. Brukowane kręte uliczki, które proszą, żeby się w nich zagubić. I szynk w ratuszu – III Draakon. Znów podróż w czasie i przestrzeni. Wchodzimy do ciemnego wnętrza. Pachnie kamieniem, wilgocią, gotowanym mięsiwem i piwem. Siadamy przy drewnianych ławach. Łokciami przyklejamy się do blatu z warstwą zaschniętego chmielowego napitku. Szynkarki odziane w średniowieczne stroje, nastroje i maniery.

- A co mi tu będzie wydziwiał! Jest zupa na golonce, golonka z ziemniakami i piwo. Nikt go tu na siłę nie trzyma. Chce czegoś innego, to niech sobie znajdzie! – podparta pod boki kobieta krzyczy po angielsku, wymachując wielką drewnianą warząchwią w stronę klienta. Klient, cały dżinsowy wprost z nowoczesności, posłusznie kładzie uszy po sobie. Prosi o zupę. Szynkarka nabiera hojną porcję z gigantycznego kotła zawieszonego nad paleniskiem i podaje wystraszonemu mężczyźnie.

- Na zdrowie niech mu będzie – rzuca z szerokim uśmiechem, odwraca się do dwóch pozostałych szynkarek i już po estońsku z chichotem obrabia biedaka.
(link do całego tekstu w bio)
-----------------
The capital of Estonia is all about the Old Town. Winding cobblestone streets that beg to get lost in them. And a tavern in the town hall - III Draakon. A journey through time and space. We enter the dark interior. It smells of stone, dampness, cooked meat and beer. We sit on wooden benches. Our elbows stick to the countertop covered with a layer of dried hop drink. Innkeepers are dressed in medieval costumes, moods and manners.

“And what are you fussing about?! We have pork knuckle soup, pork knuckles with potatoes and beer. That's it! If that's not good for 'the sire', go and find something else! No one is forcing you to stay!" the woman, with her arms akimbo, shouts in English, waving a large wooden spoon at the customer. The all-denim customer, straight out of modernity, shrinks and asks for the soup. The innkeeper scoops a generous portion from the giant cauldron suspended over the hearth and hands it to the frightened man.

“Enjoy”, she says with a broad smile, turns to the other two innkeepers, and giggles at the poor man.
(link to the whole txt in bio)
Five years ago, we left Singapore. We sold out al Five years ago, we left Singapore.

We sold out almost seven years of life there, and what was left fit in three bags per person.

A perfect lesson in minimalism before an even bigger one - squeezing life into a homebulance.

We managed.

Just like, we managed to leave stability, safety and comfort behind. Exchange them at a very low rate for the inconvenience, uncertainty, and often pure fear.

What for? To have an adventure? Enjoy the adrenaline rush?

That too.

But most of all, to find what is important in yourself and follow it to the end.

Even if the mind loses its mind, and common sense tears the hair out of its head.

They quickly came around.

Because it was worth it. Because it is worth it.

Our journey continues. It takes different directions, but it's getting us closer to Alaska every day. Even when we're staying in one place. Every day we walk the path we chose five years ago, and every day we appreciate it even more.

Even though sometimes we don't feel like it and think that maybe enough is enough. But then we look back. At all the road turns we overcome, all the ups and downs, all the tears of frustration and happiness. And all the people who have blessed our path with their existence.

Then we look ahead. At the road turns that wind before us, and everything that awaits there. Mystery? Sadness? Joy? Friendships?

And let Alaska be somewhere there, far away. Let it exist so that it can be reached.

But let the journey itself last as long as possible.

#aroundtheworldintheambulance
Z okazji Dnia Kota - wszystkie koty Baku 😍🐈🐈‍⬛
... W całej pracowitej przyrodzie tylko ludzie tr ... W całej pracowitej przyrodzie tylko ludzie trwali bez ruchu.

Wędkarz w łódce po drugiej stronie jeziora zmienił się w konar z ramionami i wędką zastygłymi nad wodą.

W swoim domu kaszubski gospodarz Franciszek, do którego należy ziemia nad jeziorem, jeszcze nie odstygł z bezruchu snu. Otoczony domkami na dzierżawę, pełnymi snem letników, przekręca swoje osiemdziesiąt dziewięć lat na drugi bok. Gospodarki już nie ma. Już nie musi wcześnie wstawać.

Ale, kiedy się zbudzi, też będzie zajęty.
Najpierw sprawdzi obejście i swoje rzeźby: chłopków, co grają na organach i zagryzają fajki pod wąsami z szyszek, dwa białe zające, fliger, czyli samolot i działo ze szpuli po kablach i rury kanalizacyjnej. I wiatraki. Ten, co pokazuje czy bardzo dziś wietrznie – bardzo prosty, ale skuteczny, te wysokie z wnętrzem smukłych wieżyczek zdobionych kinkietami w kwiaty i ten jeden, jedyny, co zamiast czterech boków ma sześć.

Potem gospodarz podleje kwiaty. Tak jak obiecał żonie, kiedy szła na operację. Teraz od tygodnia dochodzi do siebie u córki. Już, już powinna wracać.

Wreszcie po śniadaniu siądzie do organów schowanych w szałerku. Zagra „Kaszubskie Jeziora”, a głos akordów, wzmocniony starym, ale sprawnym głośnikiem, poniesie się po jeziorze wprost do letników, co rozłożyli się na brzegu w kamperach.

Po koncercie pan Franciszek pójdzie do nich i za postój weźmie tyle, co na flaszkę. Bo tyle, co na piwo, to trochę za mało. Potem rozsiądzie się w jednym z letniskowych krzeseł i będzie młodym opowiadał jak to na Kaszubach się żyło i żyje.

Opowie, jak to za ojców było, kiedy przed wojną Niemiec rządził wioskami, a podatki były wysokie. A potem, we wojnie, jak chodził po domach z listą i trzeba było zdać plony, trzodę, ale tylko tyle, ile gospodarz mógł. I za to miał jeszcze płacone! Tak było we wojnie.

I pozwolenia były na ubój świniaka. Ale jak kto oszukał, to od razu – szu! – brali do Sztutowa! Chłop już nie wracał. A jak wiedzieli, że oszust? Ha! Brali mięso do weterynarza i ten pieczątki stawiał. Na każdym kawałeczku. A jak pieczątki nie było, to znaczy, że ubił drugie zwierzę. Kiedyś jeden nawet za owcę poszedł...

[Cała historia pod linkiem w bio]
Wyszli z niewielkiego czerwonego samochodu. Leciwe Wyszli z niewielkiego czerwonego samochodu. Leciwego, ale zadbanego. Ubrani elegancko. Tak, jak wypada w niedzielę. Nawet jeśli się idzie do lasu. Na grzyby.

Lasom też należy się niedzielny szacunek.

Pani w ciemnorubinowej bluzce z elegancką torebką w dłoni. Pan w wyprasowanej koszuli w kratę, schludnie wpuszczonej w dżinsowe spodnie.

Poszli.

Między drzewami kilka razy mignęła przyprószona siwizną głowa pana i kasztanowe loki pani.

Zniknęli.

Wrócili po dobrej godzinie.

- I jak? Kurki są? – zapytał Andrzej, bo wie, że las z kurków słynie.

- Oj słabo! Słabo bardzo – odpowiedział smętnie szpakowaty pan i potrząsnął reklamówką. – Ja to ledwie dno siatki zakryłem. Nawet wstyd pokazywać. Żona trochę więcej, bo to trzeba dobre oczy mieć. A u mnie już i oczy nie te i kręgosłup siada.

I rzeczywiście, szpakowaty pan zgiął się wpół, przeczekując falę bólu w plecach.

Za chwilę wyprostował się i ciągnął leśną opowieść.

- No i jeszcze, proszę pana, wszystkie nasze miejsca – bo my stale w te same chodzimy, bo wiemy, że tam zawsze kurki są – to przygnietli drzewem.

- Ano tak! Strasznie tam powycinane wgłębi. A to tak legalnie? – dopytywał Andrzej.

- Gdzie tam, proszę pana! Nielegalnie ścinają. Tu dokoła, proszę pana, są domki letniskowe. I prawie wszystkie z kominkami. Bo to ładnie. A właściciele do tych kominków drzewo muszą mieć. Kupić, proszę pana, drogo, a do lasu blisko.

Opowieść zatrzymuje nowa fala bólu. Ale już nie fizycznego. Żałości raczej. Za ściętymi drzewami.

- Ale tu, proszę pana, to jeszcze nic. Ja mam szwagra pod Lubiatowem i tam to tną na potęgę! Dobre drzewa. Zdrowe. A zaraz obok rośnie las. Stary. Chyba za trzysta lat będzie miał. I tam ziemia już tak próchnem nabrzmiała, że te drzewa same się przewracają. I nikt ich nie bierze. Tylko nowe tną. Zdrowe. I dlaczego tak?

Znów grymas bólu...
 [c.d. w komentarzach]
Follow on Instagram

Search

LEARN MORE

architecture cuisine culture customs history home nature religion

You Might Also Like

Planet Earth, Russia
Oct 25, 2018

The Spirit of Buryatia

“Is this your machine?” asks a young policeman, showing a picture of our ambulance on his phone. “Ours”, we...

Read More
0 0
Planet Earth, Singapore
Dec 25, 2016

Eye to eye with wildlife in Singapore Zoo

A passing downpour fills the air with a scent of steaming soil. Inescapable humidity is intensified by large-leafed...

Read More
0 0

Leave A Comment Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *


INSTAGRAM

peryferiemag

Karetką Dookoła Świata
Around the World in the Ambulance
From Poland to Alaska
📍 Our newest post 👇

Fragment podcastu, na całość zapraszamy do Dzia Fragment podcastu, na całość zapraszamy do Działu Zagranicznego.
[English below] Stolica Estonii to Stare Miasto. B [English below]
Stolica Estonii to Stare Miasto. Brukowane kręte uliczki, które proszą, żeby się w nich zagubić. I szynk w ratuszu – III Draakon. Znów podróż w czasie i przestrzeni. Wchodzimy do ciemnego wnętrza. Pachnie kamieniem, wilgocią, gotowanym mięsiwem i piwem. Siadamy przy drewnianych ławach. Łokciami przyklejamy się do blatu z warstwą zaschniętego chmielowego napitku. Szynkarki odziane w średniowieczne stroje, nastroje i maniery.

- A co mi tu będzie wydziwiał! Jest zupa na golonce, golonka z ziemniakami i piwo. Nikt go tu na siłę nie trzyma. Chce czegoś innego, to niech sobie znajdzie! – podparta pod boki kobieta krzyczy po angielsku, wymachując wielką drewnianą warząchwią w stronę klienta. Klient, cały dżinsowy wprost z nowoczesności, posłusznie kładzie uszy po sobie. Prosi o zupę. Szynkarka nabiera hojną porcję z gigantycznego kotła zawieszonego nad paleniskiem i podaje wystraszonemu mężczyźnie.

- Na zdrowie niech mu będzie – rzuca z szerokim uśmiechem, odwraca się do dwóch pozostałych szynkarek i już po estońsku z chichotem obrabia biedaka.
(link do całego tekstu w bio)
-----------------
The capital of Estonia is all about the Old Town. Winding cobblestone streets that beg to get lost in them. And a tavern in the town hall - III Draakon. A journey through time and space. We enter the dark interior. It smells of stone, dampness, cooked meat and beer. We sit on wooden benches. Our elbows stick to the countertop covered with a layer of dried hop drink. Innkeepers are dressed in medieval costumes, moods and manners.

“And what are you fussing about?! We have pork knuckle soup, pork knuckles with potatoes and beer. That's it! If that's not good for 'the sire', go and find something else! No one is forcing you to stay!" the woman, with her arms akimbo, shouts in English, waving a large wooden spoon at the customer. The all-denim customer, straight out of modernity, shrinks and asks for the soup. The innkeeper scoops a generous portion from the giant cauldron suspended over the hearth and hands it to the frightened man.

“Enjoy”, she says with a broad smile, turns to the other two innkeepers, and giggles at the poor man.
(link to the whole txt in bio)
[🇬🇧ENGLISH IN COMMENTS] Mówią, że człow [🇬🇧ENGLISH IN COMMENTS]

Mówią, że człowiek uczy się na błędach.

W lipcu 2019 roku przejechaliśmy Indie. Według map pogodowych była to wtedy najgorętsza część globu.

W ciągu dnia, w ponad 45-stopniowym upale, karetka zmieniała się w piekarnik. Nie chłodziła jej nocna bryza, bo takowa nie istniała. „Chłód” nocy oscylował w granicach 35°C.

Przegrzewało się absolutnie wszystko – od paneli słonecznych, przez gniazdka elektryczne, po piszących te słowa.

Wtedy zapadła decyzja – upałom mówimy stanowcze nie!

I w ten oto sposób, dwa miesiące później znaleźliśmy się na irańskiej pustyni Lut. W miejscu, gdzie NASA sukcesywnie odnotowywała najwyższe na świecie temperatury podłoża sięgające 70 stopni.

Nie, nie doświadczyliśmy ich.

Ale podeszwy butów parzyły od spieczonej słońcem czerwonej ziemi. Słońce wylewało się na nas żarem płynnego złota. Nagości oślepiająco błękitnego nieba nie przysłoniła żadna chmurka. Nawet dla przyzwoitości.

Było piekielnie gorąco.

I piekielnie pięknie.

Jest w podróżnikach jakaś taka przekora – kiedy rozum mówi „nie!”, niespokojna dusza woła „oj tam!”. Cały czas nie do końca ją rozumiemy. Nie wiemy, skąd się bierze. Ale jest. Uwiera, irytuje i nie uspokoi się, dopóki nie dopnie swego. Jest odrobinę szalona, kapkę nierozsądna, ździebko lekkomyślna.

Bez niej nie byłoby tej podróży.

#iran #lutdesert #pustynialut #pustynia #desert
Five years ago, we left Singapore. We sold out al Five years ago, we left Singapore.

We sold out almost seven years of life there, and what was left fit in three bags per person.

A perfect lesson in minimalism before an even bigger one - squeezing life into a homebulance.

We managed.

Just like, we managed to leave stability, safety and comfort behind. Exchange them at a very low rate for the inconvenience, uncertainty, and often pure fear.

What for? To have an adventure? Enjoy the adrenaline rush?

That too.

But most of all, to find what is important in yourself and follow it to the end.

Even if the mind loses its mind, and common sense tears the hair out of its head.

They quickly came around.

Because it was worth it. Because it is worth it.

Our journey continues. It takes different directions, but it's getting us closer to Alaska every day. Even when we're staying in one place. Every day we walk the path we chose five years ago, and every day we appreciate it even more.

Even though sometimes we don't feel like it and think that maybe enough is enough. But then we look back. At all the road turns we overcome, all the ups and downs, all the tears of frustration and happiness. And all the people who have blessed our path with their existence.

Then we look ahead. At the road turns that wind before us, and everything that awaits there. Mystery? Sadness? Joy? Friendships?

And let Alaska be somewhere there, far away. Let it exist so that it can be reached.

But let the journey itself last as long as possible.

#aroundtheworldintheambulance
... W całej pracowitej przyrodzie tylko ludzie tr ... W całej pracowitej przyrodzie tylko ludzie trwali bez ruchu.

Wędkarz w łódce po drugiej stronie jeziora zmienił się w konar z ramionami i wędką zastygłymi nad wodą.

W swoim domu kaszubski gospodarz Franciszek, do którego należy ziemia nad jeziorem, jeszcze nie odstygł z bezruchu snu. Otoczony domkami na dzierżawę, pełnymi snem letników, przekręca swoje osiemdziesiąt dziewięć lat na drugi bok. Gospodarki już nie ma. Już nie musi wcześnie wstawać.

Ale, kiedy się zbudzi, też będzie zajęty.
Najpierw sprawdzi obejście i swoje rzeźby: chłopków, co grają na organach i zagryzają fajki pod wąsami z szyszek, dwa białe zające, fliger, czyli samolot i działo ze szpuli po kablach i rury kanalizacyjnej. I wiatraki. Ten, co pokazuje czy bardzo dziś wietrznie – bardzo prosty, ale skuteczny, te wysokie z wnętrzem smukłych wieżyczek zdobionych kinkietami w kwiaty i ten jeden, jedyny, co zamiast czterech boków ma sześć.

Potem gospodarz podleje kwiaty. Tak jak obiecał żonie, kiedy szła na operację. Teraz od tygodnia dochodzi do siebie u córki. Już, już powinna wracać.

Wreszcie po śniadaniu siądzie do organów schowanych w szałerku. Zagra „Kaszubskie Jeziora”, a głos akordów, wzmocniony starym, ale sprawnym głośnikiem, poniesie się po jeziorze wprost do letników, co rozłożyli się na brzegu w kamperach.

Po koncercie pan Franciszek pójdzie do nich i za postój weźmie tyle, co na flaszkę. Bo tyle, co na piwo, to trochę za mało. Potem rozsiądzie się w jednym z letniskowych krzeseł i będzie młodym opowiadał jak to na Kaszubach się żyło i żyje.

Opowie, jak to za ojców było, kiedy przed wojną Niemiec rządził wioskami, a podatki były wysokie. A potem, we wojnie, jak chodził po domach z listą i trzeba było zdać plony, trzodę, ale tylko tyle, ile gospodarz mógł. I za to miał jeszcze płacone! Tak było we wojnie.

I pozwolenia były na ubój świniaka. Ale jak kto oszukał, to od razu – szu! – brali do Sztutowa! Chłop już nie wracał. A jak wiedzieli, że oszust? Ha! Brali mięso do weterynarza i ten pieczątki stawiał. Na każdym kawałeczku. A jak pieczątki nie było, to znaczy, że ubił drugie zwierzę. Kiedyś jeden nawet za owcę poszedł...

[Cała historia pod linkiem w bio]
- Dzień dobry! Co tam? Zima idzie? Krzyknął An - Dzień dobry! Co tam? Zima idzie?

Krzyknął Andrzej. Bo on już tak ma, że jak widzi istotę ludzką, to zagaduje. Ja gadam do zwierząt. Ludzie są jego.
Teraz też krzyknął to swoje „dzień dobry”. Do człowieka oprócz nas jednego jedynego w okolicy. Bo tu, na szczycie grzbietu gdzieś pośrodku Beskidu Żywieckiego pod koniec października prawie nikogo.

To też zaczepiony mężczyzna się zdziwił. Nie dość, że jesteśmy, to jeszcze zagadujemy.

- Dzień dobry. Ano idzie – odpowiedział trochę podejrzliwie. Jakby sprawdzał, czy to na pewno do niego.

- No, my też się szykujemy. Gospodarz lada dzień ma nam drewno na opał dowieźć – ciągnął Andrzej, nawiązując do cylindrów jasnych świeżo porżniętych pniaków, co otaczały mężczyznę jak żółte kurczęta karmiącą je gospodynię. - Bo my tu zaraz obok chatkę wynajmujemy, wie pan.

I nagle, jakby w mężczyźnie coś pękło. Pękła tama podejrzliwości i popłynęła powódź mowy. Kilka słów rzuconych, ot tak, z grzeczności wywołało lawinę relacji, wspomnień, utyskiwań i pochwał. Tego wszystkiego, co to w człowieku siedzi cichutko jak zwierzątka jakieś, gotowe wyskoczyć, kiedy tylko nadarzy się sposobność.

- Ano, panie! Trzeba się szykować już teraz, bo pogoda jeszcze dobra, ale zaraz śnieg sypnie i koniec! A zima to zawsze czai się, czai i znienacka przychodzi. Raz jest pięknie, słonecznie jak dziś, a jutro już świata spod śniegu może nie być widać. Ja, panie, wiem, bo to tu już siedemdziesiąt lat żyję.

Siedemdziesiąt lat! Jezu drogi zmiłuj się! Chłop wysoki, szczupły. Prosty jak struna. Co prawda poczochrane wiatrem i pracą włosy bardziej siwe niż czarne, ale twarz zmarszczkami usiana tylko okazjonalnie. I to tylko takimi, co robią się od śmiechu – w kącikach ust i oczu. Ramiona i ręce mocne i pewne. Machają siekierą bez wysiłku jak skrzypek smyczkiem. A węzły mięśni na przedramionach tańczą w takt wybijanego przezeń rytmu i rzucają ciężkie drewniane kloce na zieloną przyczepkę małego traktora.

Siedemdziesiąt lat! Aż się chce za siekierę i piły łańcuchowe łapać, kloce przerzucać i pracować na taką siedemdziesięcioletnią formę.

- A może panu pomóc?

... Ciąg dalszy pod linkiem w bio :) 

#vanlife #kamper #góry #beskidżywiecki #drwal #podróże
Follow on Instagram
Copyrights © 2020 www.peryferie.com All rights reserved.
Back top